ای من،
اگر امید نداشتم،هرگز به آهنگی که روزگار می نوازد،گوش نمی سپردم بلکه از هم اکنون ادامهء حیاتم را قطع و نمایش وجودم در عرصهء هستی را به رازی پنهان تبدیل می کردم که گورها آن را بپوشانند.
چه ننگ است روزگار آدمی،
دگر گشایش امید نباشد.
سلام
از اینکه با وبلاگت آشنا شدم خوشحالم
و خوشحال تر میشم به سمفونی دل ما هم گوش کنی ونظرتو بگی
منتظرتان هستم
اگه قابل هم بودیم تبادل لینک کنیم
موفق باشی
عطش
سلام به صونای عزیزومهربان
راستش زندگی بازی روزگاره- وتوی این بازی میشه خوش شانس ترین ویابدشانس ترین بود. حیف که چشمامون عادت کرده به دیدن وسرعت عقربه های ساعت وگرنه یادمون نمی رفت که گذرثانیه ها سالهای عمرماس که دیگه برنمیگردن . پس چه خوبه که بدیهای این روزگاررو نبینیم تاگذرایام برامون شادی بخش باشه . باآرزوی بهترین ها برای تودوست خوب.
سلام دوست عزیز همیشه امید داشته باش حتی در اوج نا امیدی چون زنگی میگذره چه با امید چه نا امید
عاشقانه ها یه عاشق باری دیگر تازه شد دوست داشتی بیا منتظر حضور پر مهرت در این دنیا
زمزمه ها هستم...