امید

اگر طوفان بر  سرت کوفت

و دلت را آزرد

مرا صدا زن

من با نفس گرم

بهار خواهم بود و پیشت خواهم آمد.

***

در تنگ روزی

به فردا امید بند

و اگر گلت پژمرد

شکوفه ای دیگر به خاک بسپار

اگر دلت گرفت

مرا صدا زن

من همچو امیدی

نغمه ای خواهم بود

و در دلت صدا خواهم کرد

***

اگر شادی خود را گم کردی

مپندار که دیگر رفتی

در حصار هر غم سعادتی پنهان است

اگر به زانو در آمدی

مگو که: دیگر بر نتوانم خاست

ویرانگری سیل را

آباد نتوانم کرد

چنین اندیشه مکن

و به پریشان خاطری،

مرا صدا زن

***

با عنادی که سر کار آمدم

پیشت خواهم آمد

و صبر خود و عناد خود را

ارزانیت خواهم کرد

شادیت،سرورت،

پرو بالت می بخشم.

***

تو را پیوسته نیرو باد

تو را پیوسته پیروزی باد!

پی نوشت:

این شعر به زبان آذری از مروارید دلبازی سروده شده.