قیمت آزادی!!!!
«... حتی وسط سیاه زمستان هم کمتر کسی حاضر می شود دویست تومان از پولش را صرف آزادی حقیر گنجشک کوچکی بکند.مردم فیلسوف شده اند.
پیرمردی به او گفت:«من هزار تومن بهت می دم برای اینا دون بخر!»
وقتی با تعجب نگاهش کرد و گفت:«خب هزار تومن بده،پنج تاشون رو ول کنم برن»
گفت:«کجا برن پسرم؟کجا برن از اینجا بهتر؟آب حاضر،نون حاضر،کجا از این جا بهتر؟»...یعنی این روزها آزادی،دویست تومان هم نمی ارزد؟!!!»
باز کمی بیاندیش (۲)!
هیچ چیز نیست،جز مرگ،جز آزادی،
آیا این مرگ و این آزادی از زندگیِ دربند بهتر نیست؟
آیا این مرگ بِه آن نیست که محتاج پشت خم کند؟
آیا این مرگ بِه آن نیست که آدم در بند باشد؟
بزرگ علوی
.......
من همیشه به پیش باز حادثه رفته ام،همیشه.
هرگز حوصله نداشتم که به چه کنم ،چه کنم،
دست هایم را بمالم ؛ تا حادثه در خانه را بزند.
بر گرفته از کتاب:سنگی بر گوری
جلال آل احمد
......
مردی چنگ در آسمان افکند،
هنگامی که خونش فریاد و
دهانش بسته بود.
ا.بامداد
........
قیافه ای که با هر واژه ای می آمیزد:
آزادی
که به مرگ می خواند
آزادی.
آزادی به بال می ماند
به نسیمی که در میان برگ ها می وزد
و برگلی ساده آرام می گیرد.
به خوابی می ماند که در آن،
ما خود رویای خویشتنیم.
به دندان فرو بردن در میوه ی ممنوع می ماند،آزادی
به گشودن دروازه ی قدیمی متروک و دست های زندانی.
اکتاویوپاز
از نبردی سخت باز می گردم
با چشمانی خسته،که دنیا را دیده است،
بی هیچ دگرگونی
اما خنده ات که رها می شود
و پروازکنان درآسمان مرا می جوید
تمامی در های زندگی را به رویم می گشاید.
عشق من،خنده ی تو در تاریک ترین لحظه ها می شکفد
و اگر دیدی،به نا گاه
خون من بر سنگ فرش جاری است
بخند،زیرا خنده ی تو،برای دستان من
شمشیری ست آخته.
نان را،هوا را،روشنی را،بهار را،
از من بگیر
اما خنده ات را هرگز
تا چشم از دنیا نبندم.
پابلو نرودا
.......
وقتی عقیده،عقده خوانده می شود
ونور چراغ در آب،مهتاب
تلقی،
و متانت زمین زیر برف یخ می زند
نان از یتیم خانه می دزدیم
و می فهمیم
دزد،اشتباه چاپی درد است!
عمید صادقی نسب
.......
ساعتی در خود نگر تا کیستی
از کجایی و چه جایی و چیستی
در جان بَهرِ چه عمری زیستی!
........
استقامت و بردباری،کلید اصلی رسیدن به پایان آخر سفر است.
.......
تنها شما هستید که قادرید از خود شخصی بسازید که همیشه خواهان او بودهاید.
.......
یاد بدهیم که یاد بگیرند که تغییر کنند.
.......
روزی فرا خواهد رسید که در سرزمین خیالتان درخت افرا نیز نخواهد رویید.
.......
دوست واقعی را در زمانی که در تنگدستی و هنگامی که فشار زندگی بیش از حد است،می توان پیدا کرد.
باز کمی بیاندیش!
و خوشه های خشم ،در درون روح مردمان
آماس می کند
می رسد
خوشه چینیِ آینده خبر می دهد.
جان اشتاین بک
............................
اندیشه مکن که شانه هایت سنگین شود
اندیشه مکن که از کشیدن بار دیگران ناتوانی
در شگفت می مانی از نیروی خویش
به شگفت می مانی که به رغم ضعفِ خویش
چه مایه توانایی!
مارگارت بیگل
............................
آدم ها خشکند....
حقایق تلخند....
رویاها شوکران!
جوی های روان تنگند
و درختان قطور ضعیف!
خورشید گرم است و سوزان....
ماه بی خیال و فروزان!
می دانم،من می دانم.
تو هم می دانی....
همه می دانند....
روزگار عجیبی است.
...........................
کلمه تیر نیست اما می تواند دل را بشکافد!!!!!
...........................
آنکه با درک ضرورتهای زندگی بتواند میان رنج و آرامش تعالی حقیقی برقرار کند
به آرامش راستین می رسد
واین آرامش همچون گل نیلوفر بی همتایی است
که دور از چشم دنیا آهسته در تاریکی باز می شود.
...........................
افسوس....
آن زمان که باید دوست بداریم کوتاهی می کنیم
آن زمانی که دوستمان ندارند لجبازی می کنیم و بعد....
برای آنچه از دست رفته آه می کشیم!
...........................
جلوی من قدم بر ندار،شاید نتونم دنبالت بیام.
پشت سرم راه نرو،شاید نتونم رهرو خوبی باشم.
کنارم راه بیا و دوستم باش.
کمی بیاندیش!
آری؛
روح من یک اسب است؛
اما دریغ که در این جا که منم،
اسب تازی را به خراس می بندند و با اسب گاری هم زنجیر می کنند.
و در این جا که منم، ماندگاران آزادند و فراریان در بند!
دکتر علی شریعتی
.................
بگذار تا شیطنت عشق،چشمان تو را به عریانی خویش بگشاید.
هر چند آن جا جز رنج و پریشانی نباشد،اما کوری را به خاطر آرامش تحمل مکن!
دکتر علی شریعتی
.................
چشم هایم را کور می کنم،گوشهایم را کـَر می کنم،
پاهایم را می شکنم،انگشتانم را بند بند می بُرم،سینه ام را می شکافم،
قلبم را می کُشم ،حتی زبانم را می بُرم،دلم را می دوزم،
اما قلمم را به بیگانه نمی دهم!
دکتر علی شریعتی
...........................
عشق حقیقی تر از آن است
که پشتِ ابریِ حیاهای ناراستین،
پنهانش کنی!
..............................
عشق یتیم تر از آن است که
به دست رودخانه ی روزگارش بسپاری!
................................
از صلیب های کهنه ی سنتی که بر گردن می کشیم،
امید معجزه نیست.
عشق مسیحای زندگی ست.
که دیگر بار زنده بودنت را اعجاز می کند
به صلیبِ سنتش مکش!
..........................
جالب!!!
این جمله ها رو چند روز پیش که روزنامه های چند سال پیش میخوندم دیدم.
گفتم جالبه!
برای دوستای خوبم بنویسم و نظرشونو بپرسم.
امیدوارم لذت ببرین!
_مرغ همسایه اصلا پا نداره! (قابل توجه نقاب)
_موش رو تو ده راه نمی دادن،مرگ موش خورد مُرد!
_مار از پونه بدش می اومد،دم خونش نعنا کاشت.
_یک سوزن به خودت بزن،یک ترکش به دیگری.
_چاه کن همیشه خسته است.
_تو نیکی می کن و در دجله انداز،خودم شیرجه میرم،درش می یارم.
_برو کار می کن مگو چیست کار،که سرمایه ی زندگی هست موبایل.
انقدر دوست دارم
انقدر دوست دارم،بشنوی خنده ات می گیره
تو نگاه می کنی و دلم تو چشمات میمیره
انقدر دوست دارم، دیوونه بازی می کنم
کلکم! شاکی نشو، من تو رو راضی می کنم
قیمت چشمای تو، قلب منه، اندازه نیست،
واسه دوست داشتنه تو،نیازی به اجازه نیست!
انقدر دوست دارم حوصلتو سر میبرم
یه روزی نیاد،بگی،دیگه تورو دوست ندارم