هویت

هویت

درد و دل
هویت

هویت

درد و دل

جمعه!!!

 

                                                                                                    Number: 4

 

نمی دانم در غروب جمعه چه رازی نهفته است!

 

آسمان آبی است،امّا دلت حالِ غروب ابری ترین روزهای پائیز را دارد.

 

اگر جمعه زیباترین روز اردیبهشت با گلهای سرخ هم که باشد،

 

دلتنگی غروب ابری بر دلت پنجه می کشد.

 

بعد از ظهر آدینه، آیینه دلتنگی غریبی است دلت بهانه می گیرد.

 

هیچ چیز آرامت نمی کند

 

قرار از دست می رود.

 

نا گاه به خود می آیی و می بینی قطراتِ اشک،

 

به آرامی تمام صورتت را پوشانده است.

 

در غروبِ جمعه چه رازی نهفته است؟

 

این اشک از کجا آمده است؟

 

بهانهء گریه چیست؟

 

ای کاش دلت با گریه آرام می گرفت.

 

گریه تو را بی قرارتر می کند

 

دلتنگی ،بیشتر به جانت پنجه می کشد.

 

گاهی که آسمان ابری است و خیالِ باریدن دارد دلتنگ تر می شوی.

 

گریه ات به گریهء غریبانهء آسمان می پیوندد این غمِ غربتِ غروبِ جمعه،

 

جز به یادِ او به یادِ که می تواند باشد؟

 

این غمِ هجر اوست که غروبِ جمعه را رنگِ اِنتظار می زند.

 

آخر تا کی غروبِ جمعه ها را تحمل کنیم؟

 

تا کی نگاهمان به راه و دلمان به اِنتظار بماند؟

 

آخر چرا نبودنش را عادت کرده ایم؟

 

چطور توانسته ایم و می توانیم بدونِ او جمعه هایمان را بگذرانیم؟

 

چرا اشکهایمان بی اثر شده است؟

 

 

چرا؟!!!

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد